Mijn derde dag bij Makerere school zit erop. 'S ochtends vertrek ik om 9:00 op de bodaboda en arriveer om 9:15. Tot nu toe is mijn heenreis nog niet één keer goed verlopen. Simpelweg omdat de bodaboda drivers de plek niet weten. Op dag één eindigde ik ergens op een berg haha, maar ik heb het gevoel dat het steeds beter gaat. De mensen zijn erg vriendelijk en proberen altijd te zorgen dat ik op de juiste plek terecht kom. Als ik het echt niet meer weet kan ik altijd vragen om mij terug te brengen naar een herkenbaar punt.

Op school zelf is het even wennen. De eerste dag praatte niemand tegen mij en zat ik alleen in een office te pauzeren. Als lunch krijgen wij bonen met posho. Ik merk dat de mensen heel erg op zichzelf zijn, maar ook gewoon heel chill. Ze praten alleen als iemand tegen hun praat. Aan de andere kant zijn ze heel beleefd naar elkaar. Ze groeten iedereen en vragen hoe het met je gaat. En met je familie. Als je dat niet doet beschouwen zij het als onbeleefd. Ik kijk zelf altijd de kat uit de boom en dit doen zij ook. Interactie zal er dan niet zijn. Daarom moet ik zelf initiatief tonen. Vandaag heb ik meer contact gezocht met de teachers. Ik loop vast mee in de klas met teacher Timothy. Hij is 23 jaar en ik kan het goed met hem vinden. Ik heb foto's van Indy en Billie laten zien. Hij antwoorde: Woow, do you have dogs? Are they not biting? All dogs here biting so we don't like dogs. Hij snapte niet dat wij in Nederland met honden leven. In Oeganda zitten alle honden in kooien en worden er alleen s avonds uitgehaald om het erg te bewaken. Verder heb ik hem foto's laten zien van Toscane, Praag en Boedapest. Hij is zelf nog nooit in Europa geweest. Hij wil graag eens reizen maar heeft geen geld om weg te gaan. Over geld gesproken. Ik kreeg na de eerste dag een behoorlijke tik te verwerken. Zodra ik klaar was met de dag pakte ik mijn tas om naar huis te gaan en daar lag een document op mijn tas. Met een foto van een meisje die ernstig ziek was en geopereerd moest worden. Indirect kreeg ik de vraag om geld te geven voor de operatie. Ik heb dit besproken met de coordinator Ronnie en gezegd dat ik dit niet vind kunnen. Ze zien ons als wandelende geldautomaten. Ronnie vertelde dat dit door iemand op mijn tas is gelegd en dat het niet zo bedoeld is. Zij hebben verschillende programma's en hoopten dat ik een fons/sponsor geld had meegenomen vanuit Nederland. Zoals ik eerder heb verteld zijn de mensen super beleefd, maar moet je wel je eigen grenzen aangeven want ze zien graag geld.

De kinderen zijn erg lief en willen steeds mijn huid aanraken. Ik begin ze steeds beter te leren kennen en creëer een band met hen. Wat ik bijzonder vind is dat de kinderen bukken voor mij als ze bijvoorbeeld mijn eten geven of als ze een vraag hebben. De kinderen moeten ook knielen voor de docenten als ze naar de toilet willen of een vraag hebben over de stof. De docenten hebben enorm gezag. Alle kinderen zingen als de docent binnen komt. '' Y'ello teacher Timothy and teacher Joran, thank you for teaching us today' waarop de teachers dan zeggen: Y'ello childern how do you do? Dan krijg je terug in koor: We are doing fine teacher, thank you! De kinderen mogen pas zitten zodra de teacher dat zegt. Als een kind in slaap valt dan moet hij/zij soms voor straf staand de les afmaken. Dit doen echter niet alle docenten. Sommige gooien een krijtje naar hun hoofd en maken een grap dat ze eerder naar bed moeten. Ohja, de kinderen zitten van 7:00 tot 6:00 op school. Dat is echt bizar. Ik zat van 8:30 tot 15:00 op school en was daarna gebroken. Ze houden de kinderen scherp door alles te herhalen. Zoals jullie in het filmpje op whatsapp kunnen horen zijn de kinderen tegelijk aan het woord en lezen ze de vraag op. De teachers zeggen vaak: Are you with me? Ongeveer om de drie zinnen. Op deze manier houden ze de kinderen scherp. De kinderen herhalen vaak het laatste woord van de docent. Zo weet de docent dat zij nog bij de les zijn.

Vandaag heb ik veel geleerd over Oeganda. In Oeganda zijn heel veel districten. Het Noorden, Oosten, Zuiden en Westen is onderverdeeld in ongeveer 90 districten. Elk district heeft zijn eigen stam. Op school zitten kinderen van verschillende stammen. Ze dragen allemaal een andere kleur shirt met achterop hun stam. In Oeganda geloven ze, zoals in heel Afrika, heel erg in duivels en demonen. De eerste dag heb ik meegemaakt dat een meisje bezeten was door een demoon en werd weggevoerd. Er kwamen aardig wat mensen aan te pas en ze werd weggevoerd. De medicijnen vrouw van het dorp kwam ook een kijkje nemen. Zoiets heb ik nog nooit meegemaakt en ik vond het ook erg indrukwekkend. Ik krijg veel informatie over de Legends from Uganda.

Ze raden aan om na 7:00 niet meer de stad in te gaan. Dit geloof ik graag. Joelle en ik zijn na het zwembad, afgelopen zondag, downtown gegaan om naar huis te wandelen. Dit was erg schrikken. Het was zo druk dat is onbeschrijfelijk. De mensen lopen tegen je aan, overal kleding op de grond, marktjes, etc. En dit was op zondag. Dat is de rustigste dag volgens doingoood. Een Oegandees pakte mij vast aan mn arm. Hij vroeg of ik binnen wilde komen, maar ik zei no thankyou en wilde doorlopen. Helaas bleef hij mij vasthouden en er stonden allemaal vriendjes van hem om mij heen. Joelle was inmiddels doorgelopen omdat zij eerst werd vastgehouden. De jongen wilde dat ik iets kocht bij hem en liet niet los. Na een korte woordenwisseling en een grote ruk aan mijn hand maakte ik mijzelf los en liep door. Dit was even schrikken maar de mensen bedoelen het niet slecht. Ze doen dit ook bij de lokale bevolking. Echter omdat ik blank ben pakken ze mij sneller vast. Onze begeleider hier vertelde dat dit dagelijks gebeurd en dat als je rustig blijft er niks aan de hand is. Natuurlijk zelf grenzen aangeven en voor jezelf opkomen is altijd goed.

Wij hebben met Eva afgesproken dat we binnenkort een weekend naar Jinja. Dat ligt aan de Nijl en daar kunnen raften op de nijl, kajakken, paardrijden, chillen etc. Het is een erg groen gebied waar wij goed tot rust kunnen komen. In de Nijl zwemmen helaas grote krokodillen en nijlpaarden. Het kan dus zomaar gebeuren dat Joran met zijn kajak in een nijlpaarden mond terecht komt... (grapje)

Tijd om te slapen en morgen een nieuwe dag op school. Voetballen staat op het programma en s avonds uiteten met de andere doingoood vrijwilligers.

Joran